Beste bezoekers van deze unieke blog.
Het is gedaan met bloggen. Althans, voor een twee-drie weken.
Twijfel niet om een reactie na te laten en alleszins tot dan!
Trendsmaster.
King Kobe drinks Vitamin Water!
Vitamin water for King Kobe
Misschien wel de meest geslaagde binnenkomer van energiedrank dit jaar: het Vitamin Water van Glaceau. Alle kleuren – of het nu de Restore of de Power-c betreft – zijn écht lekker. En uiteraard is van dat hele verkoopsverhaaltje op de band van de fles maar de helft van waar, desondanks is het leuk gevonden. Wat betreft hun advertising springen ze op de juiste trein. Of het de authencititeit van de nieuwe Twilight-film niet schaadt, is een andere vraag, maar nu die Patterson er een slok van neemt, wilt iedereen er wel eentje.
Daarnaast hebben ze een fanpagina op Facebook (hoe kon het ook anders?) waar ze alle recente ontwikkelingen rond het energiedrankje posten. Maar de advertentie die mij – en mijn achtergrond als basketbalspeler en liefhebber van de NBA heeft daar voor een groot deel mee te maken – het meest aansprak was die van Kobe Bryant & LeBron James. Deze twee zijn de beste basketbalspelers op de planeet en maakten samen deel uit van een spotje voor Vitamin water. Want waar halen ze telkens die energie om bovenmenselijke prestaties neer te zetten on court? Juist ja, Vitamin Water.
Opgeslagen onder Uncategorized
Some guys have all the luck
Op een dag vind je de job van je leven!
Aangezien er ook punten worden uitgedeeld voor creativiteit, leek het mij aangewezen om eens op zoek te gaan naar een ongewone – maar daarom niet minder interessante – jobaanbieding. Ik moest echter niet ver zoeken, want deze keer liet mijn geheugen eens van zich horen. Het zou dat beter ook eens doen wanneer ik in een situatie kom dat ik ‘de naam wel duizend keer zou kunnen zeggen maar er maar niet opkom’. In het begin van het – ondertussen – vorige jaar las ik in de krant een opmerkelijke jobaanbieding. Australië was namelijk op zoek naar een avontuurlijk en vlot iemand die voor 80.000 euro 6 maanden op de wondermooie Bounty-eilanden wou passen.
Wat houdt de baan in? Van de ‘toezichter’ wordt verwacht dat hij de schildpadden eten geeft, wat walvissen spot vanuit zijn prachtige villa met uitzicht op de tropische en helderblauwe oceaan en verder een blog bijhoudt waar al zijn avonturen staan opgeschreven. Naast de blog moet hij in totaal 12 uur echt werken. Dat betekent dat die lucky guy maarliefst 1100 euro per uur verdient! Ik zou zelfs mijn profcarrière als goedverdienend basketter – I keep on dreaming – opzeggen om wat met de schildpadden te gaan spelen.
Hoe zag het profiel van de toezichter eruit? Wel, hij ( of zij!) moest een echte avonturier zijn, dierenliefhebber, een vlotte prater, sympathiek, goed kunnen zwemmen en dus sportief zijn. Tot hier dacht ik dat ik wel één van de geschikte kandidaten zou zijn, al moest ik wel even checken wat voor insecten – en ik heb het dan vnl. over die met acht poten – daar zoal rondlopen. Meteen zag ik al een foto van een afschuwelijk lelijke spin en ik wist dat de job niet voor mij zou zijn. Bovendien moet je perfect het Engels beheersen. Daar ging de job van mijn leven.
De kandidaten moesten zich voorstellen aan de hand van een video. De voorstelling mocht maar 1 minuut duren en moest dus overweldigend zijn, net als de aanbieding. Het meest markante van het verhaal was dat ze – jawel – na een maand nog steeds geen geschikte kandidaat hadden gevonden! Er waren wel een hoop kandidaten (wat wil je?), maar geen van al beantwoordde volledig aan het vooropgestelde profiel. Tot er een zekere Ben Southall opdook. Deze 34-jarige Brit werd uiteindelijk de winnaar en vertrok begin juli aan wat de experience of his life zou moeten worden. Tijdens zijn ambtstermijn ontstond er wel wat commotie rond zijn persoon. De Brit bleek toch niet zo avontuurlijk aangelegd als ze allemaal dachten, want hij klaagde steen en been over de tropische temperaturen. Waarschijnlijk zal dit verhaal wel opgeklopt zijn door wat jaloerse Westerlingen van bij ons, want als ik zijn blog bekijk zie ik alleen maar prachtige foto’s en leuke verhalen.
Some guys have all the luck. Net als die dekselse zoon van Véronique De Cock.
Blog van Ben Southall: http://www.islandreefjob.com/
http://www.mediabom.tv/magazine/op_een_dag_vind_je_de_job_van_je_leven/
Opgeslagen onder Uncategorized
Linda De Win, gij koe!
Hilariteit allom dezer dagen op de populairste sociale netwerksite van de wereld. De gebeurtenissen op televisie krijgen steeds meer een vervolg op Facebook onder de vorm van een nieuwe aangemaakte fan – of haat -pagina. Een jaar geleden was deze trend al in het beginstadium van de ontbolstering, maar nu is de trein echt vertrokken. Yanina Wickmayer haalt de halve finale op de US Open. De dag erna kan je lid worden van de meest uiteenlopende pagina’s; van ‘de woepie van Yanina’ tot ‘Anti-Yanina Wickmayer’. En maar fan worden.
Het afschuwelijke stadslogo van Mechelen
Als inwoner aan de grens van de prachtige stad die Mechelen heet, kon ik ook de pagina ‘Het nieuwe stadslogo van Mechelen is verschrikkelijk lelijk..’ niet laten liggen. De groep telde in een mum van tijd meer dan 2000 leden en op deze eigenste moment staat de teller op 4207. En terecht, lijkt me. Maak meteen maar een pagina aan voor de kunstenaar ( ja toch?) die dit heeft getekend. Wat door de makers van Facebook eerst werd toegevoegd als een kleine applicatie en notoir bijzaakje, ontpopt zich nu tot een absoluut succes. Er wordt een heus forum gecreëerd, waar mensen – die de laatste tijd meer en meer neigen te geloven dat hun mening er écht toe doet- discussiëren over hoe dat en dat er moet uitzien, en vooral hoe het er niét moet uitzien.
Tenslotte zijn we aanbeland bij de pagina die de aanleiding van mijn betoog heeft ingeleid: Linda De Win. In tijden waar gemiddeld 1,3 miljoen stervelingen omstreeks 22 uur afstemmen op ‘De slimste mens ter wereld’ kon het niet anders dat fan – en in dit geval haat-pagina’s bij regelmaat van de klok worden gecreëerd. Het lijkt wel of de makers van zulke pagina’s echt liggen te wachten op een opmerkelijke uitspraak, pose of antwoord van de kandidaten. Om dan uiteindelijk een pagina in de trend van ‘Linda De Win, gij koe!’ aan te maken. Nu, ik begrijp hun frustratie. En de eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik bij de 2000 leden van deze groep behoor. Sorry, dames, maar van een vrouw wordt niet verwacht dat ze zo competitief is en zo gebrand is om te winnen.
En toen ze bovendien Lien Van de Kelder op genadeloze wijze naar huis stuurde, was voor mij de maat vol. Ze moet leren beseffen dat wij – kijkers – ook onze verlangens hebben. Ik denk dat Erik Van Looy ’s avonds ook eens goed gevloekt heeft. Maar kom, ze bedoelt het allemaal niet slecht.
Dat Facebook aan een steile opmars bezig is en dat die niet meteen lijkt op te houden, was al een vaststaand feit. Maar de opmars van bijvoorbeeld zojuist opgenoemde pagina’s kan toch wel als een van dé trends op Facebook genoemd worden. En niemand die klaagt, buiten Linda misschien.
25 december 2009
Opgeslagen onder Uncategorized
Redder Opel communicator van het jaar!
Klaus Franz mag zich sinds 1 oktober officieel “Communicator van het jaar” noemen. De voorzitter van de Europese ondernemingsraad van Opel wordt door de Deutsche Public Relations Gesellschaft zo beloond voor zijn inzet om Opel te redden. Deze man zorgde er hoogstpersoonlijk voor dat Opel-medewerkers bleven hopen dat de schade van de financiële crisis binnen de perken bleef.
Zo schreef Franz een open brief naar Duits Staatssecretaris Joachim Homann. De Duitse regering had immers gepleit voor de sluiting van de Opel-fabriek in Antwerpen. Hij vroeg om opheldering van deze zaak en dus – de honderden Belgische medewerkers in het achterhoofd- om solidariteit. De weinig hoopgevende mediaberichten troffen telkens de medewerkers en zij vreesden dan ook het ergste. Alle lof gaat naar meneer Franz, die in de bres sprong voor de medewerkers en ze een toekomstperspectief bood.
Dit valt ook weer te linken met crisiscommunicatie. Franz communiceerde zeer open met de medewerkers en pers en zorgde ervoor dat die mensen steeds correct geïnformeerd werden. Als hij er niet had geweest, hadden ze waarschijnlijk de moed veel sneller opgegeven.
Week 2
1 oktober 2009
Opgeslagen onder Uncategorized
Wanneer de grens tussen crisiscommunicatie en propaganda flinterdun wordt..
PR-bureau Hill & Knowlton zou zich door deze titel aangesproken kunnen voelen. Het van oorsprong Amerikaanse bureau is wereldwijd bekend om zijn advies inzake crisiscommunicatie, maar is ook geen ongeschreven blad als men spreekt over onethische praktijken en propaganda.
Sinds enkele dagen treedt Hill & Knowlton hier in België op de voorgrond, aangezien het verguisde en veelgeplaagde waterzuiveringsstation Aquiris een Nederlandstalige woordvoerder – die luidt naar de naam Peter Otten – onder de hand neemt. Deze meneer is een door de wol geverfde crisiscommunicator van Hill & Knowlton. Otten zegt bij zijn aanstelling meteen dat hij niet begrijpt waarom zijn bureau zo vaak in een slecht daglicht wordt gesteld. Ze verzinnen immers niets, zegt hij. Ze zullen hoogstens de hele waarheid niet vertellen, maar verdraaien? Dat doen ze niet.
Otten beweert dus dat Hill & Knowlton een deontologische code heeft. Als ze zich ethisch niet kunden vinden in een bedrijf dat hen benadert, zullen ze er ook niet in zee mee gaan. Let’s go back in time. Op 4 januari 1954 verscheen een advertentie dat roken en longkanker geen direct verband met elkaar hebben. Wie was de auteur? Jawel, Hill & Knowlton. De uitleg die Otten hieraan gaf was enigszins begrijpelijk. De tijdsgeest was toen helemaal anders en de wetenschap is sterk geëvalueerd. Maar wat dan te denken van volgend verhaal: toen Saddam Hoessein buurstaat Koeweit binnenviel in 1990, schakelde de regering Hill & Knowlton in om de oorlog tegen irak te verkopen aan het Amerikaanse volk. Eind 1990 werd een 15-jarig meisje uit Koeweit naar het Amerikaanse congres gestuurd. Nayirah getuigde op wat voor onmenselijke manier Iraakse soldaten Koeweit binnenvielen. De parlementsleden waren ontredderd en met verstomming geslagen. De eerste golfoorlog kon beginnen. 
Wat bleek? Nayirah was de dochter van de ambassadeur van Koeweit in de Verenigde Staten en ze had Koeweit al voor de Iraakse inval verlaten. Haar ‘getuigenis’ was dus verzonnen. Hill & Knowlton schreef alles bijeen en belazerde het Amerikaanse volk.
De voorbije voorbeelden bewijzen dat crisiscommunicatie grote gevolgen kan hebben. In het laatste geval heeft Hill & Knowlton de eerste golfoorlog op hun geweten. Zonder het optreden van Nayirah was die er hoogstwaarschijnlijk nooit gekomen. Of de grens tussen crisiscommunicatie en propaganda nu nog steeds niet zo nauw wordt genomen bij het bureau, ontkent Otten formeel. De Belgische vestiging weet heel duidelijk een grens tussen beide te trekken.
Wat de crisismanager zegt in het artikel, is rechtstreeks te linken met wat we gezien hebben over crisiscommunicatie. Nog veel te veel bedrijven – Fortis bijvoorbeeld- communiceren nauwelijks of niet en wachten tot de storm gaat liggen. Crisiscommunicatie helpt, omdat zo de negatieve effecten op de reputatie van een bedrijf, ngo of overheid beperkt. Zolang de communicatie eerlijk is, zijn er geen gevaren. Daar liep het met Fortis ook goed fout. Terwijl in alle media de ernstige en catastrofale situatie van de bank werd belicht, stond er op de website van Fortis haast niets. En als er al iets stond was het enkel positief nieuws. Al snel kwam aan het licht dat Fortis dingen verzweeg en met dezelfde snelheid zakte het vertrouwen van de klant.
Zaterdag 26 december 2009
DEMORGEN, Pr-bureau Hill & Knowlton, met de PR van PRopaganda?, blz. 33.
Opgeslagen onder Uncategorized
Tom Boonen & Co rijden voor goed doel
Boonen rijdt voor goed doel
Als bader in alle luxe van de wereld beseft Tom Boonen dat niet iedereen zoveel geluk heeft. Oké, zijn cocaïne-verhaal heeft hem even doen wankelen, maar dit verdwijnt in het niets met het leed waar sommigen onder ons mee geconfronteerd worden. Zelf is hij al enkele jaren enorm begaan met kinderen die kampen met motorische problemen. Hij kiest resoluut voor persoonlijk contact met die kinderen in plaats van op een onpersoonlijke manier geld te doneren aan bv. 100 kinderen. Het initiatief van een veldrit voor het goede doel te organiseren ging oorspronkelijk uit van Boonen’s ploegleider, Wilfried Peeters.
Hij vertelde zijn plannen aan Boonen en die was meteen gewonnen, vooral omdat de opbrengst van de veldrit integraal naar de VZW Move to improve zou gaan. Boonen nodigde enkele van zijn collega’s op de weg uit (Stijn Devolder was ook van de partij) en ploeterde 5 december met zijn fiets in de modder van Mol. De wedstrijd zou uiteindelijk gewonnen worden door Maarten Wynants.
In elk geval een goede PR-stunt van Boonen, die – ondanks zijn drugsverleden- niets aan populariteit heeft ingeboet. De man op de straat adoreert hem nog steeds als de sympathieke en eerlijke Kempense wielrenner. Met deze actie neemt hij – net als de profliga in de bespreking hieronder- zijn verantwoordelijkheid als sportman. Hij verdient hopen geld door iets te doen wat hij graag doet én – bovendien – goed doet.
Week 11
Donderdag 3 december 2009
Opgeslagen onder Uncategorized
Voetbal kan de wereld niet redden, maar wel een voorzet geven
Shirt 'our goal a better world'
De voetbalbond heeft haar actieplan opgesteld voor het kerstvoetbal in België.
In het weekend rond tweede kerstdag en de daaropvolgende speeldag op dinsdag 29 en woensdag 30 december zal elke ploeg in eerste klasse de eerste 45 minuten van de wedstrijd een shirt dragen met ‘ Our goal a better world‘ op.
Onder het motto ‘ voetbal kan de wereld niet redden, maar wel een voorzet geven’ neemt de Profliga hun sociale rol op en voetballen ze mee voor mensen die in de maatschappij buitenspel staan of gewoon niet mogen meespelen.
De gehele actie is ten voordele van SOS kinderdorpen, waarmee de overheid en de Jupiler Pro League een samenwerking mee heeft gesloten voor vijf jaar. De shirtsponsors van alle ploegen stellen zich dus zeer minnelijk op en staan twee keer 45 minuten hun ruimte af voor het goede doel. Na de actie zullen de shirts ook allemaal geveild worden voor het goede doel. Charles Michel – minister van ontwikkelingssamenwerking – zal dit bedrag ook nog eens verdubbelen. Ten slotte zal er telkens 1 EUR extra worden gevraagd op het inkomticket.
Een keurig voorbeeld van CSR, lijkt me. De profliga heeft bij deze zijn verantwoordelijkheid genomen en zijn sociale rol erkent. De voetbalwereld is immers een circuit waar zoveel geld mee gemoeid is, terwijl er zoveel mensen zijn die zo ver in de miserie zitten dat ze zelfs geen dak boven hun hoofd hebben . Door sociale uitsluiting, racisme, enzovoort worden zijn gewoon verdrukt uit de samenleving. Aan de andere kant heb je in het voetbal clubs die decadente bedragen – 90 miljoen in het extreme geval- veil hebben voor één speler. Met dat geld kan je duizenden mensen een dak boven hun hoofd geven, warm eten, een bed én – bovenal- redden van een nabije dood.
Week 15
Dinsdag 29 december 2009
Opgeslagen onder Uncategorized
MC Donald’s wordt groen! Of toch niet?
De nieuwe MC Donald’s vestigingen in Duitsland zullen voortaan de gele M op een groene achtergrond plaatsen. Met deze ingreep wil de Duitse tak van de fastfoodketen zich een – juist, ja- groener en milieuvriendelijker imago aanmeten. Nu, ik veronderstel dat ik niet de enige ben die hier enige vraagtekens bij plaatst.
Kan enkel een kleurverandering – van een rode achtergrond naar een groene- ons van de perceptie afhelpen dat MC Donald’s een keten is die – en vraag het maar aan de Amerikanen- een groot aandeel heeft in de stijging van Obesitas in de Verenigde Staten?
Het kan geen toeval zijn dat – bij de opkomst van de Fastfoodketen in 1991 – het aantal Amerikanen die kampen met overgewicht gestegen is van 15 % tot 25%. Let’s face it: MC Donald’s blijft voor vele mensen de ultieme oorzaak van hun overgewicht. En die perceptie zal door een groene achtergrond niet veranderen. De nieuwe – groenere – decoratie van verschillende vestigingen in Duitsland zijn ook verleden tijd en ze willen er ook nog de buitengevel volledig groen schilderen.
Begin al eens met de zogenaamde ‘gezonde slaatjes’ écht gezond te maken. Tussen de vette saus moet je de geraspte wortelen echt gaan zoeken. Zelfs als ze een ‘Green menu’ zouden maken, zou het nog niet helemaal green zijn. Altijd bekladden ze het eten wel met één of ander vetrijk goedje. Vraag blijft dus of de keten echt milieuvriendelijker gaat worden, of ze ons gewoon een spiegel voorhouden van ‘kijk eens hoe milieuvriendelijk wij wel niet zijn, wij veranderen zelfs ons logo!’
Ik zou er alvast niet op hopen.
Week 10
Maandag 23 november 2009
http://www.gva.be/nieuws/geldzaken/aid881042/mcdonald-s-krijgt-groen-logo.aspx
http://www.medicalfacts.nl/2008/08/22/obesitas-blijft-sterk-oprukken-in-verenigde-staten/
Opgeslagen onder Uncategorized
Een stageplaats regelen bij Duval Guillaume is kinderspel
Althans met een creatief alternatief voor een gewone stagebrief of gesprek en bekwaam gebruik van sociale netwerksites als Facebook & Twitter. Tim Schoenmaeckers en Niels Sienaert – twee creatieven van het Sint-Lukas in Gent- denken er hoogstwaarschijnlijk ook zo over. Koste wat het kost wouden ze binnen geraken bij één van de meest toonaangevende en bekendste Belgische reclamebureaus. In plaats van een creatieve en uit het oog springende stagebrief te schrijven, kozen ze voor een nogal nieuwe, frisse weg. Die frisse weg namen ze nogal letterlijk. Ze verlieten beide het warme thuisfront om voor onbepaalde tijd een tentje op te zetten in een of andere boerenwei.
Onder het motto ‘Wij blijven buiten, tot we binnen zijn bij Duval Guillaume’ bleven ze dag & nacht buiten, plunderden honderden eetblikjes en sliepen op een matras waarop zelfs een straatkind het geen jaar zou op uithouden.
In deze barre levensomstandigheden communiceerden ze met de buitenwereld via verschillende sociale netwerksites. Hun blog – http://wijblijvenbuiten.wordpress.com – werd al snel een groot succes en telde na de eerste twee dagen al rond de duizend bezoekers. Daarnaast maakten ze ook een pagina aan op – what else? – Facebook. Na twee dagen volgden al 100 mensen hun avonturen. Voor de meest recente gebeurtenissen zorgde Tim, die een fervente Twitter-gebruiker is. Ze hadden in elk geval hun effect niet gemist, met als ultiem hoogtepunt hun verschijnen op het VTM-nieuws! Haast een miljoen kijkers zagen daar hoe de twee studenten het ervan af brachten op de weide. Op het nieuws was toen ook te zien dat eerder die dag de creatieve directeurs – Peter Ampe en Katrien Bottez- de jongens een bezoekje brachten. Hun stunt was dus wel degelijk tot de juiste oren gekomen.
Later die dag kregen ze een videoboodschap ingestuurd door Klaus Lomatschz en Guillaume Van Der Stighelen himself. Ze vertelden dat ze hebben gehoord van de stunt en – het belangrijkste – dat ze gaan proberen om de jongens binnen de drie weken positief nieuws te brengen. Die drie weken zouden herleid worden tot een dag. Op 6 november kregen ze het verlossende bericht dat hun dubbele stageplaats een feit was.
Heel dit verhaal is uiteraard positief geweest voor de twee creatievelingen, ze waren ook een voorbeeld naar andere studenten die ergens willen binnen raken. Uiteraard was de grootste verdienste in dit verhaal voor Duval Guillaume. Het reclamebureau kwam in het nieuws, de CEO’s zagen hun moment om hun gezicht te laten zien, kortom: een hoop free publicity en exposure. Hun imago wordt bij het grote publiek versterkt doordat ze zo open en sympathiek overkomen. Dat uitgerekend de CEO meteen een boodschap instuurt, heeft uiteraard ook een goed effect.
Tot slot wens ik Tim & Niels dat hun stage zo succesvol moge zijn als deze voorbije actie.
Week 7
Woensdag 4 november
Opgeslagen onder Uncategorized
Trendsmaster's Blog 